Günlerden bir gün, Twitter’da üç mesaj yazılır…
@armaganportakal Nerede foto çekmeli? Yakın olacak, neresi, neresi, mmmmm neresiii? boğaz tekne turu olabilir mi? Günlük tarihi semt gezisi.Off neresiii?
@ozgurcakmakci sakın tekne gezisi yapma.Fotoğraf çekemezsin.Bu haftaki rotanız Anadolu Feneri olmalı…
@armaganportakal çok iyi fikir…
Anadolu Feneri gezimizi böyle planladık. Twitter’da toplam 3 mesaj ile…
İstanbul’un Karadeniz’le kucaklaşan son noktası. Karşı kıyıda da Rumeli Feneri var. Kısmet olursa bir gün oraya da gitmek lazım.
Ufacık, sakin, mütevazı, dost, sıcakkanlı… Anadolu Feneri böyle bir yer. Herkes mi güler yüzlü olur? Herkes mi sıcak kanlı olur? Kuş uçmaz kervan geçmez gibi görünüyor ama yazın kalabalık oluyormuş. Denizi çok güzelmiş. Biz sonbahar nedeniyle giremedik elbette. Mutlaka yazın gelin diyorlar.
Sokaklarda yürürken kamyonetli bir manav “Fatih abi, Fatih abi” diye anons etmeye başladı. Şaşırdık, güldük 🙂 Fatih selamı karşılıksız bırakmadı biraz sohbet sonra kahveye geçti. Ben de elimde fotoğraf makinem dolaşmaya başladım. Mimar Sibel hanımla bu esnada tanıştık. 17 yıl önce bir gün Anadolu Feneri’ne gelmiş, o geliş. İşi İstanbul’da ama burada yaşıyor. Ağaçların arasından bakan heybetli kurt köpeği O’nun koruması. Birlikte dolaşırken Fener Balık Lokantası’na uğrayıp, lakerdalarını ve balıklarını çektim. Bu yıl lüfer çok nazlı ve pahalı. Sanki yüzüne yansımış, dudaklarını bükmüş bir edası var.
Sabah kahvaltısını sıkı yaptığımız için balık yiyecek durumda değildik ama bu süper manzaralı, şirin lokantaya bir hafta sonu mutlaka geleceğiz.
Fenerin etrafında dolaştık ama yukarı çıkamadık. Daha doğrusu yasak olduğunu öğrendik ve teklif dahi etmedik.
Birkaç hafta önce nesneye değil ışığa odaklanmam gerektiğini fark ettiğimden beri az sayıda fotoğraf çekmeye başladım. Yani şak şak şak deklanşöre basıp durmuyorum. 10 ay önce fotoğraf eğitimlerine başlayan ben aradan geçen bunca ay sonra ışığın peşinden gitmem gerektiğini anladım. (Üstelik bunu ilk derste anlatmış olmalarına rağmen.) Fark ettiğim gün içimi büyük bir haz ve kıvanç doldurmuştu. Öğrenmek böyle bir şey işte. İçini dolduran büyük bir güç.
Artık deklanşöre basmadan önce ışığı arıyorum. Işığımı arıyorum.
Armağan Portakal
25.10.2011
Leave a Reply