Salihli’ye çok yakın Gölmarmara tabelasından girin ve ilerleyin. Tekelioğlu köyüne varın. Orada Göl-Koop (S.S Gölmarmara ve Çevresi Su Ürünleri Üretim ve Değerlendirme Kooperatifi) var. Göl kenarında. Motorsuz kayıklarında balıkçılar, ağlarla sazan avlıyor. Niye motor takmamışlar diye soruyorum. Balıklar ürkmesin diyeymiş. Halbuki, getireceksin kocaman motorlu tekne, dip tarayan ağlar falan… Gör bak balığın hasını avlayacaksın!
Böyle ağızlarından salya akıta akıta geldik bugünlere. Hep daha fazlası, en büyüğü, en uzunu falan diye… Oysa, köy halkı doğaya düşman değil, orada yaşıyor. Onunla yaşıyor. Ekmeğini ondan kazanıyor. Sırtından bıçaklamaz tabiatı.
Yöneticiler bıçaklar. Çünkü, dönerli rahat koltuklara kurulunca insan, bir eli yağda bir eli balda, herşeye muktedir olduğunu zanneder. Mağrurlanması bundandır. Etrafında, evet efendim, sepet efendim diyenler de dolu olunca…
Olay 90’lı yıllarda yaşanır, masa etrafında kararlar verirler, Gölmarmara suyu civar kentlere kaynak olsun, derler.
Bir muhtar Ali Şener, dik durmaya çalışır. Anlattıklarını dinleyince kendisine Efsane Muhtar demek istiyorum. “Bu göl buranın, bu insanların geçim kaynağıdır. Almayın” diye çırpınır. Lakin emir demiri keser, borular döşenir, suyu alırlar. Ve GÖL KURUR! Kupkuru olur, çöle döner.
Gel zaman git zaman yeni yöneticiler, bu kez civar derelerden kanallarla göle su taşır. Ne hikmettir ki beş gün aralıksız yağan yağmurlar da tabiatın lütfu olur. İnsanın yaptığına küskünlüğü geçer belli ki.
Şimdi gölde su var. Eskisi kadar balık yaşamıyor! Ama yavaş yavaş artıyor.
Efsane Muhtar, size teşekkür ederim kendi adıma. Bize ilham oldunuz.
Hepimiz Efsane olabiliriz! Unutmayalım…
Sevgiler, hürmetler,
Armağan
Mart 2017
* Rehberimiz Dinçer Oruç’a teşekkürler.
Leave a Reply